Viviane Spanoghe [French Sonatas For Cello And Piano]
Jean-Claude Hulot, Diapason, 1-2022Le programme illustre la moisson chambriste qui résulta, au tournant du siècle dernier, de l’enseignement de Franck puis de d’Indy. (...). Plus tardive, mais coulée dans la même esthétique que cette dernière, la Sonate synthétique (1930) da la violoniste Jeanne Barbillion (1895-1982), élève de d’Indy, est en revanche une découverte. Le tout est défendu avec passion par deux excellents instrumentistes belges qui avouent dans la notice avoir redécouvert ces pages à l’occasion du premier concours Reine Elisabeth de violoncelle. Hormis une légère crispation à la fin du redoutable Opus 39 de Chausson, leur engagement et leur musicalité profonde méritent un coup de chapeau.
French Sonatas For Cello And Piano
Carlos Maria Solare, Fono Forum, 12-2021...Die vorliegende Aufnahme war offensichtlich eine Herzensangelegenheit für Viviane Spanoghe, die langjährige Cello-dozentin am traditionsreichen Brüsseler Konservatorium. In einem umfangreichen Aufsatz stellt sie die fünf darin vertretenen Komponisten vor und erläutert ihre Beziehungen zueinander und zu den wichtigsten französischen und belgischen Interpreten ihrer Zeit. Als deren Nachfolger sind Spanoghe und Jan Michiels ideale Botschafter dieses Repertoires, das sie mit sprichwörtlicher gallischer Eleganz vortragen. Der Celloklang wirkt nie überladen, das Vibrato wird stets dezent eingesetzt, und das Zusammenspiel mit dem Pianisten zeugt von absoluter Einigkeit in der musikalischen Aussage.(...)
French Sonatas for Cello & Piano
Siebe Riedstra, Opus Klassiek, september 2021...De cd opent ijzersterk met de Eerste cellosonate van Jean Huré, een eendelig werk van krap twintig minuten. (...). Ropartz (1864-1955) heeft een groot oeuvre nagelaten dat vandaag de dag grotendeels vergeten is. Dat Spanoghe diens Tweede Cellosonate al haar halve leven met zich meedraagt blijkt zonneklaar uit de superieure interpretatie. De cd wordt aangevuld met twee korte werken van de ‘Franckistes' Ernest Chausson en Vincent D'Indy. De opname werd gerealiseerd met steun van het Brusselse Koninklijk Conservatorium, dat zich gelukkig mag prijzen met twee docenten die zich onvermoeibaar blijven inzetten voor verwaarloosd repertoire. Hulde!
Oustvolskaja-Schnittke
Viviane Spanoghe mogen we gerust de Belgische 'grande dame' van de cello noemen... Ook voor deze uitgave zorgde Spanoghe voor een informatieve en boeiende toelichting. Sinds de pioniersarbeid van Reinbert de Leeuw is de aandacht voor Goebaidoelina exponentieel toegenomen, en Alfred Schnittke heeft het nooit aan belangstelling ontbroken. Maar dat wil nog lang niet zeggen dat deze werken tot het 'grote repertoire' behoren. Dit is een schitterend vervolg op de Schnittke cd uit 2018, en een onverschrokken pleidooi voor muziek die er toe doet.
Siebe Riedstra, Opus Klassiek, augustus 2020
